Anatomia średniowiecznego miecza

Średniowieczny miecz składa się z kilku części, z których każda spełnia swoją funkcję. Miecze mają ostrze i rękojeść, przy czym rękojeść jest podzielona na kilka części.

Ostrze

Najważniejszą częścią miecza jest ostrze. Ostrze jest częścią miecza służącą do cięcia i kłucia. Ważne, aby ostrze było elastyczne, dzięki czemu nie złamie się podczas użytkowania.

Twardość boków ostrza utrzymuje ostrość, a grot przeznaczony jest do kłucia.

Posmak

Ostrze ma wąskie przedłużenie, zwane trzpieniem. Trzpień służy do mocowania ostrza do rękojeści.

Folarz

Większość średniowiecznych mieczy posiada rowek na długości ostrza, który nazywany jest pełniejszym. Fulerz służy zarówno do usztywnienia, jak i odciążenia ostrza. Niektóre ostrza mają zamiast tego kształt rombu i centralne żebro zamiast zbroi.

Strażnik

Pod ostrzem znajduje się jelec lub jelec. Jest to odległość między ostrzem a rękojeścią. Zadaniem osłony jest ochrona dłoni noszącego, gdyż zapobiega ześlizgiwaniu się dłoni noszącego na ostrze. Można go również wykorzystać do odparcia i oddania ciosu przeciwnika.

Uchwyt

Poniżej jelca znajduje się rękojeść lub chwyt miecza. W tym miejscu posiadacz kładzie ręce podczas używania miecza. Rękojeść jest często wykonana z drewna, ale czasami także ze stali. Aby zapewnić dobry chwyt na rączce, jest ona zazwyczaj owinięta skórą.

Głowica

Głowica to powiększone okucie na końcu rękojeści. Pierwotnie miał on zapobiegać wyślizgiwaniu się miecza z rąk posiadacza. Ciężar głowicy działa również jako przeciwwaga dla ostrza, co ułatwia władanie mieczem. W zależności od konstrukcji miecza i stylu szermierki, głowicą można użyć do uderzenia przeciwnika.

Głowice są dostępne w szerokiej gamie kształtów i mogą być ozdobione grawerami lub intarsjami.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć naszą kolekcję mieczy