De kóryos, wat in het Proto-Indo-Europees "krijgsbende" betekent, was een wijdverspreid cultisch fenomeen onder Indo-Europese volkeren. Bekende voorbeelden zijn de Germaanse ulfhednar (wolvenkrijgers) en de Viking berserkers (berenkrijgers). Deze krijgsbenden bestonden uit jonge, ongehuwde mannen uit aristocratische en krijgerstanden, die deelnamen aan een overgangsritueel naar volwassenheid.
De kóryos bestond doorgaans uit adolescenten tussen de 12 en 19 jaar die tijdelijk aan de randen van de samenleving leefden. Ze verlieten hun gemeenschappen om als landloze krijgers te opereren, vaak in kleine groepen van twee tot twaalf personen. Tijdens deze periode jaagden ze op dieren, plunderden vijandige stammen en stalen vee, een belangrijke bron van rijkdom in die tijd. Symbolisch identificeerden zij zich met roofdieren zoals wolven en honden, die geassocieerd werden met dood, wetteloosheid en tomeloze krijgerswoede.
De benden werden geleid door een koryonos, wat "meester van de krijgsbende" betekent. De leden ondergingen zware initiatieriten die fysieke en mentale kracht vergden, en bezaten doorgaans niets behalve hun wapens. Hun activiteiten volgden een seizoensgebonden patroon: in de lente trokken ze eropuit voor rooftochten, terwijl ze in de winter terugkeerden om hun eigen gemeenschap te verdedigen. Gedurende hun tijd in de kóryos leerden ze heldendichten en legenden, die hun rol als krijgers legitimeerden en hun identiteit versterkten.
Het lidmaatschap van de kóryos eindigde meestal bij het huwelijk. Vanaf dat moment werden de voormalige leden volledig opgenomen in de samenleving en namen zij volwassen verantwoordelijkheden op zich.
De kóryos speelde een belangrijke rol in de samenleving: het bevorderde groepscohesie, diende territoriale expansie en versterkte de verdediging van gemeenschappen. Daarnaast droegen de benden bij aan de zogenaamde "feesteconomieën" door het verwerven van buit, wat de macht en rijkdom van heersers verder ondersteunde. Zo was de kóryos niet alleen een rite van passage, maar ook een essentieel onderdeel van de politieke en economische structuur van de Indo-Europese wereld.
Wolfachtige eigenschappen
Leden van de kóryos identificeerden zich met wolven of honden. Ze droegen dierenhuiden en namen namen aan die verwezen naar deze roofdieren, die symbool stonden voor dood, agressie en strijdlust. Door zich met deze dieren te associëren, plaatsten zij zichzelf buiten de menselijke wereld en werden ze zelf wolven.
Wodan, als meester van de oorlog en bewaker van de kosmische orde was bij uitstek de god die leden van de kóryos aanbaden. Wodan stond centraal in de Germaanse variant van deze oorlogsbendes en was hun god en aanvoerder. Net als de leden van de *kóryos, staat Odin bekend om zijn extases die sjamanistisch van aard waren. In tegenstelling tot het moderne clichébeeld, waarbij de wolf of beer in het paganisme goedaardige beschermdieren zijn, kunnen deze dieren historisch vooral in verband worden gebracht met woede, sluwheid en geweld. Mogelijk vindt deze traditie zijn oorsprong in het feit dat deze dieren de vee aanvielen, dat centraal staat binnen een nomadische cultuur.
Krijgerswoede
De kóryos stond bekend om een extatische staat van razernij, wat hen in staat stelde bovenmenselijke kracht en onverschrokkenheid te tonen. Deze woede werd vaak beschreven in termen van transformatie, alsof de krijgers tijdelijk roofdieren werden. In Germaanse, Griekse en Vedische tradities zijn vergelijkbare concepten terug te vinden.
Ook Wodan staat bekend om zijn oorlog woedde. Met deze razernij bevecht de aristocratie en krijg klasse van verschillende stammen elkaar. Waarschijnlijk werd hij vanaf de Proto-Germaanse traditie in verband gebracht met de Koryos. Hij is waarschijnlijk echter niet de eerste god die verwant is aan deze Proto-Indo-Europese traditie
Naaktheid en rituelen
Veel leden vochten naakt of halfnaakt, gekleed in niets meer dan een gordel en hun wapens. De riem symboliseert hun verbondenheid aan de kóryos. Archeologische vondsten, zoals koerganstelae (teruggevonden op de Steppe, ca. 3000. V.Chr.) en keltische beeldjes uit de Hallstatt en La Tene periode (800 v.Chr. - 1e eeuw n.Chr. ) bevestigen deze traditie. Deze traditie kan ook worden teruggezien in de 7de eeuwse gehoornde speerdanser uit Finglesham (Engeland) die op zijn riem na naakt is.
Associatie met duisternis
De kóryos werd vaak geassocieerd met de kleur zwart en de nacht. Rituelen en aanvallen werden vaak uitgevoerd in het donker, wat hun verband met chthonische (onderwereldse) krachten benadrukte. Waarschijnlijk komt hier de Germaanse traditie van Zwarte Piet en knecht Ruprecht vandaan. Zwart kan ook worden gezien als de kleur van de wilde dieren zoals de beer. Wiens naam in het Proto-Indo-Europees niet genoemd mocht worden.
