Terwijl de meeste Viking kostuums en samenstellingen zich richten op rijke Viking mannen en vrouwen, is er vaak weinig aandacht voor de armere Vikingen waar het grootste deel van de bevolking uit bestond. De Viking vrouw in deze samenstelling geven we de naam Gunnhild
De Viking samenleving kende drie klassen, die kunnen worden ingedeeld in slaven, vrije boeren en aristocraten. Dit wordt levendig beschreven in het Edda-gedicht Rígsþula, dat ook uitlegt dat het de god Ríg was - vader van de mensheid, ook bekend als Heimdallr - die de drie klassen had geschapen. Archeologie heeft deze sociale structuur bevestigd. Gunnhild maakte deel uit van de onderkant van de vrije klasse. Hierdoor had ze zelf rechtspersoonlijkheid en kon ze rijkdom vergaren. De meeste van de vrije klasse waren echter lang niet zo rijk als dat we in de Vikinggraven vinden.
Slaven (Thralls)
De Vikingen namen tijdens hun plundertochten door Europa gevangenen mee. Deze werden tot slaaf gemaakt en belast met diverse taken op boerderijen, variërend van het malen van koren tot het hoeden van vee tot het verzamelen van brandhout. Hoewel ze bijna geen rechten hadden, werden slaven over het algemeen redelijk behandeld. Waarschijnlijk was een kwart van de bevolking van de Viking Wereld onvrij. Hoewel de meerderheid van de slaven waren buitgemaakt op vreemde kusten, konden sommige mensen ook tot slavernij worden veroordeeld vanwege begane misdaden, of kozen ze ervoor zichzelf te verkopen om schulden af te lossen. Dublin in Ierland diende als een transitkamp voor slaven uit Engeland, Wales en Schotland, waarna gevangenen werden verhandeld op markten zoals Hedeby.
Vrije boeren (Karls)
De "karl" was een vrije boer in de Viking-samenleving, een lid van de vrije boerenklasse die een belangrijke rol speelde in de agrarische economie. Deze vrije boeren bezaten hun eigen land en middelen, waardoor ze een zekere mate van onafhankelijkheid genoten. Ze verbouwden gewassen en hielden vee. Veel Karls gebruikten slaven om aan voldoende arbeid op de boerderij te komen. Churls en huskarls waren vergelijkbaar met deze klassen.
De karl genoot bepaalde rechten, zoals het recht om grond te bezitten en deel te nemen aan lokale besluitvorming binnen de gemeenschap. Hij was verplicht om belastingen te betalen en in tijden van oorlog kon hij worden opgeroepen om zijn gemeenschap te verdedigen. Ondanks hun vrijheid hadden de karls niet dezelfde sociale status als de adel, maar ze waren ook geen onvrije horigen of slaven.
Edelmannen (jarls)
De jarls vormden de aristocratie van de Vikingmaatschappij. Ze waren welvarend en bezaten grote landgoederen met enorme langhuizen, paarden en veel thralls. De thralls verrichten het grootste deel van de dagelijkse taken, terwijl de jarls zich bezighielden met administratie, politiek, jagen en sporten. Ze bezochten ook andere jarls of gingen op expeditie naar het buitenland. Wanneer een jarl stierf en werd begraven, werden zijn huishoudelijke thralls soms ritueel gedood en naast hem begraven, zoals veel opgravingen hebben onthuld.
In praktijk lijkt het erop dat er enige sociale mobiliteit mogelijk was, en er verschillende tussenvormen waren. De details zijn onduidelijk, maar titels en posities zoals hauldr, thegn en landmand tonen mobiliteit tussen de karls en de jarls.
Andere sociale structuren omvatten de gemeenschappen van félag in zowel het burgerlijke als het militaire domein, waaraan de leden (félage) verplicht waren. Een félag kon zich richten op bepaalde beroepen, het gemeenschappelijk bezit van een zeeschip of een militaire verplichting onder een specifieke leider. Leden van de laatste werden aangeduid als drenge, een van de woorden voor krijger. Er waren ook officiële gemeenschappen binnen steden en dorpen, gericht op de algehele verdediging, religie, het juridische systeem en de thing (het parlement).
Viking samenleving
Het dagelijkse leven draaide grotendeels om de clan of familiegroep, waarbij individuen ondergeschikt waren aan de groep. Bij het regelen van huwelijken lag de nadruk op de relatie tussen beide clans, wat essentieel was voor de goedkeuring van het huwelijk.
De woonomstandigheden van de clans werden weerspiegeld in de bouw en inrichting van hun woningen. Vaak was hetzelfde gebouw het woonhuis, de stal, ontmoetingsplaats en werkplaats. De hoofdruimte diende als leef-, werk- en slaapruimte voor de hele familie, met een centrale vuurplaats in het midden. Tijdens de winter was het hier aangenaam, met vaste banken langs de wanden bedekt met warme dierenhuiden en dekens. Olielampen, gevuld met visolie en walvisvet, hingen aan het plafond, en los meubilair was schaars.
Boven het centrale haardvuur werd gekookt, met een grote kookpot aan een ijzeren ketting. Verschillende maaltijden werden bereid, waaronder gestoofd rund- en schapenvlees gekruid met mosterd en knoflook. Schapen en runderen dienden niet alleen als vleesbron, maar ook voor melkproductie, waaruit kaas en boter werden vervaardigd.
Rechten van Viking vrouwen
Vrouwen in de noordelijke samenleving genoten in verschillende opzichten een vergelijkbare status als mannen, wat aanzienlijk gunstiger was dan de positie van vrouwen elders in Europa. Dit wordt onder andere beschreven in de IJslandse Grágás en de Noorse wetten van Frostating en Gulating. Ze konden erven en scheiden van hun echtgenoten. Bij het huwelijksfeest ontving de vrouw een set sleutels, en nadat ze drie jaar als húsfreyja (vrouwe des huises) de sleutels had gedragen, kon ze zichzelf als wettige echtgenote beschouwen. Hoewel Scandinavische vrouwen een prominente positie konden bekleden, introduceerde het christendom ideeën van vrouwelijke inferioriteit, wat resulteerde in het verlies van hun gunstige sociale status en vrijheden.
Bij de Vikingen betaalde de bruidegom met zijn familie de bruidschat, ook wel "mundr" genoemd, als onderdeel van het huwelijksritueel. Deze symbolische betaling compenseerde het verlies van de arbeidskracht van de bruid, die na het huwelijk vaak naar de gemeenschap van de bruidegom verhuisde. In geval van echtscheiding behield de bruid de bruidschat, waardoor het diende als garantie voor een goed partnerschap. Vikingwetten erkenden dat sommige huwelijken onherstelbaar waren, waardoor scheiding de enige optie was.
Als lid van de vrije klasse had Gunnhild een druk leven. Ze zorgde voor het huishouden, voedde de kinderen op en werkte daarnaast dagelijks met haar man op de boerderij.
In deze samenstelling draagt Gunnhild verschillende lagen kleding. Opvallend zijn de meer natuurlijke kleuren die ze draagt die goedkoper waren dan het blauw, rood en zelfs purper dat de aristocraten konden veroorloven.
Viking jurk & onderjurk
Gunnhild draagt een praktische onderjurk waarin ze ‘s nachts ook slaapt. Als het ‘s zomers warm is op de boerderij dan draagt ze alleen haar onderjurk tijdens het werk.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/middeleeuwse-jurk-elisa-wit.html
Over de onderjurk draagt een natuurlijk groene jurk, deze jurken zijn haar standaard kledij. Waarschijnlijk bezat Gunnhild maar één of twee verschillende sets van deze jurken.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/onderjurk-freya-lichtgroen.html
Viking schoenen
Gunnhild draagt schoenen. Maar vaak zal ze ook blootvoets hebben gelopen. Schoenen zijn relatief duur en werden telkens versteld. Waarschijnlijk hadden maar weinig mensen gloednieuwe schoenen.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/viking-schoenen-thor.html
Hangerok
De hangerok was een erg belangrijk kledingstuk voor Viking vrouwen. Juist de hangerok straalde status uit. Status was heel belangrijk voor de vikingen die in een clan stelsel leefden. Gunnhild heeft haar bruine hangerok geborduurd met bruin garen. De hangerok zelf is geweven in een visgraatmotief. Veel tijd om kleding te decoreren heeft Gunnhild niet.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/hangeroc-alva-vissegraatmotief-bruin.html
Viking sjaal
Over haar kleding draagt Gunnhild een sjaal. Deze sjaal houdt haar warm tijdens het werk en dient ook als nette ‘jas’ voor wanneer ze in het dorp loopt. Wanneer winter wordt dan wisselt ze haar sjaal voor een zware wollen mantel.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/romeinse-paenula-uller.html
Viking riem & fibula
Gunnhild draagt een leren riem. Haar gesp laat zien dat ze niet tot de allerarmste klassen behoort, net als de fibula die ze draagt om haar sjaal bij elkaar te houden.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/9de-eeuwse-vikingriem.html
https://www.celticwebmerchant.com/nl/vikingbroche-stora-ryk.html
Viking bijl
Zowel mannen als vrouwen maakten dagelijks gebruik van bijlen. Bijlen waren hét gereedschap in en om het huis. Vikingen maakten bijna alles van hout en konden daarom waarschijnlijk bijna alles zelf repareren, zoals delen van schepen, huizen, hekken en gereedschap.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/vikingbijl-handgesmeed-staal-type-f.html
Viking sleutels
Een heel belangrijk voorwerp voor de Viking vrouw waren haar sleutels. Dit was het symbool van macht over het huis. Vandaar dat vrouwen zelfs huwelijksrechten konden ontlenen aan het feit dat ze meerdere jaren de huissleutels heeft gedragen.
https://www.celticwebmerchant.com/nl/historische-sleutels.html